Στο 3ο και το 7ο Δημοτικό Σχολείο Γρεβενών λειτουργούν εδώ και δύο χρόνια ΔΥΕΠ (Δομές Υποδοχής για την Εκπαίδευση των Προσφύγων) και φέτος κάποια παιδιά παρακολουθούν πλέον και στο κανονικό πρωινό πρόγραμμα.
Αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέμα των Προσφύγων στο μάθημα των Εικαστικών με βασικούς στόχους την ευαισθητοποίηση των παιδιών και μετέπειτα την ενσυναίσθηση απέναντι σε εκείνους που έχασαν σπίτι, οικογένεια, φίλους και πατρίδα. Με τα μεγάλα παιδιά κάναμε τη δραστηριότητα "Κάνε ένα βήμα μπροστά", ένα συγκλονιστικό παιχνίδι ρόλων ενάντια στα στερεότυπα, και μετά αποτυπώσαμε την εμπειρία ζωγραφίζοντας.
Με τις μικρές τάξεις, η βοήθεια για το πώς θα καταπιαστούμε με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα ήρθε, φυσικά, μέσα από ένα βιβλίο.
Η Λούμπνα και το Βότσαλο, των Wendy Meddour και Daniel Egneus, από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. Ένα πολύ όμορφο και συγκινητικό βιβλίο για παιδιά από 4-5 χρονών και πάνω, που αφηγείται την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που έφυγε από τον πόλεμο και ήρθε να ζήσει στη Χώρα με τις Σκηνές. Ο μόνος της φίλος και παιχνίδι γίνεται ένα βότσαλο που βρίσκει στην παραλία. Μετά από λίγο καιρό θα γνωρίσει ένα καινούριο φίλο, τον Αμίρ. Όταν ο Μπαμπάς της ανακοινώνει μια μέρα ότι θα πάνε να ζήσουν αλλού, η Λούμπνα σκέφτεται ότι ίσως πρέπει να αποχωριστεί το Βότσαλο...
Το βιβλίο έχει λιτό κείμενο και υπέροχη εικονογράφηση, και αποτελεί αφορμή για να συζητήσουμε με τα παιδιά πάνω σε πάρα πολλά θέματα. Για τους πρόσφυγες και τις αιτίες που φεύγουν από την πατρίδα τους, το ταξίδι τους στη θάλασσα, τους καταυλισμούς στα ελληνικά νησιά, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά, το ότι τα παιδιά αυτά δεν έχουν άλλα ρούχα και παιχνίδια... Ακόμη για την αγάπη, τη φιλία και τη χαρά του να μοιράζεσαι.
Οι εικόνες συμπληρώνουν το κείμενο και εμβαθύνουν στο νόημα του βιβλίου. Μετά την πρώτη ανάγνωση, το ξεφυλλίσαμε ξανά από την αρχή περιγράφοντας την κάθε εικόνα και εντοπίζοντας λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα το στοιχείο του πολέμου στις αναμνήσεις της Λούμπνα.
Οι εικόνες συμπληρώνουν το κείμενο και εμβαθύνουν στο νόημα του βιβλίου. Μετά την πρώτη ανάγνωση, το ξεφυλλίσαμε ξανά από την αρχή περιγράφοντας την κάθε εικόνα και εντοπίζοντας λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα το στοιχείο του πολέμου στις αναμνήσεις της Λούμπνα.
Το βιβλίο τράβηξε την προσοχή και το ενδιαφέρον όλων των παιδιών. Μετά την ανάγνωση και τη συζήτηση, τα παιδιά δημιούργησαν τη δική τους εικόνα για την ιστορία, με ό,τι έκανε περισσότερη εντύπωση στον καθένα.
Κάποιοι πρόσεξαν ότι η Λούμπνα δεν έχει μαμά και ρωτούσαν πού είναι η μαμά της. Και την πρόσθεσαν και στο έργο τους.
Χωρισμένοι σε ομάδες των 3-5 ατόμων, τους ζήτησα να ζωγραφίσουν ο καθένας από κάτι ώστε να συνθέσουν στο τέλος ένα κολλάζ για την ιστορία της Λούμπνα.
Οι ατομικές ζωγραφιές είναι παιδιών Α' τάξης και οι ομαδικές Β' τάξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου